 |
| داد ءِ نوکیں کتاب کہ چہ ”ابا بگر کلمتی اکیڈمی“ ءِ نیمگ ءَ چاپ ہوہگی انت۔ |
بلوچ ءِ گوٛر ءَ گیشتر ہمے رواج اِنت کہ وتی بامرداں مرگ ءَ پد یات کنت، بزاں پہ نام کشّگ ءَ مردم ءَ مَرگی اَنت۔ بلوچ نبشتہ کارانی تہا اوّلی مردم مبارک قاضی اِنت کہ آئی ءَ زند ءَ ہمنچو نام در آؤرتگ اَت کہ ہر بلوچے تُری آ وانندگ انت یا نا وانندگ آئی ءَ چہ آشنا اَت۔ دومی بلوچ وانندگیں طبقہ ءِ تہا اے۔آر داد انچیں نام داریں نبشتہ کارے کہ بلوچی ءِ ہر وانوک آئی ءِ نام ءَ چہ آشکار اِنت۔
داد من ہما وہدی ونتگ کہ نوک بلوچی وانگ ھیل کنگ ءَ بوتگ آں۔ اے کساس 2006 ءِ زمانگ انت کہ بلوچی ءِ تاک”سچکان“ ءُ ماہتاک ”بلوچی“ ہمک ماہ بلیدہ اَتک انت۔ چمداں من اے نام تاکاں دیست۔
اشاں پد وہدے بلیدہ ءَ ”سئے ماہی مستاگ“ چاپ بوت اشی ءِ تہا ہم داد ءِ نبشتانک ہوار اِتنت۔ یک نبشتانکے ءِ نام انگت من ءَ یات اِنت کہ ”لبزانک، لٹریچر ءُ ادب“ اَت۔ چمداں داد ءِ نبشتہ ءِ درشانداب ءَ من ءَ اَنچو گوں وت ھمگرنچ کت کہ آئی ءِ نبشتہانی شیرکنی ءِ سبب ءَ آئی ءِ ہر وڑیں نبشتانکے یا کتابے منی دیما بہ گوٛستیں من الّم ونت۔
ہمے نیام ءَ داد ءِ کتاب” لبزانکی گالبند“ چاپ بوت۔ کتاب من کہ ونت من ءَ دوست بوت بلئے پدا گوں سنگتاں نشت آں گڑا ہمے گالبندانی سر ءَ گپّ بوت ءُ سنگتانی گشگ ءِ رِد ءَ داد ءَ گالبندانی راستیں بزانت نہ داتگ اِتنت بلکیں وت چہ اردو ءَ زُرتگ اِتنت۔ بلوچی ءَ چوکہ نوکیں گالبند ءِ رواج کمّ اِنت ءُ گیشتریں نوکیں گالبند ہما ”سینس“ ءَ دات ن ءِ کن اَنت۔ گالبند ساچی ءِ تک ءَ ”ناگمان“ ءِ کار بے درور اَنت بلئے ناگمان چوکہ وت زبان زانتے نہ اِنت پمشکا آئی ءِ جوڑ کتگیں گیشتریں گالبنداں رواج گپت نہ کت۔ داد ءِ گالبندانی چون اَت آ دگہ ھبرے بلئے لبزانکی گالبندانی زانگ پہ ہر نودربر ءَ ھژدری انت ءُ اے کار وتی ھساب ءِ بے دروریں کارے اَت۔
اشاں پد داد ءِ ہر ڈولیں کسّہ یے دیما گوٛست من ونت بلئے آئی ءِ نبشتانک چہ ایندگہ چیزاں من ءَ وش تر بوت اَنت۔ ”من چو جیڑ اِتگ“ اے ہم چو وتی نام ءَ وتی تب ءِ کتابے اَت۔ اشی ءَ ہوار داد ءِ ”نبشتگیں تاک“ ءِ سیریز ہم نگدی کتاب انت۔ داد ءِ تہا نگدی انچ است ءُ آئی ءَ وتی وس ءَ جہد ہم کتگ کہ چیزاں بہ گیشّینیت۔ اے کتاباں یک چیزے کہ چہ دومیگاں جتا کنت اشانی نام اَنت ءُ دومی داد ءِ جہد اِنت کہ آئی ءَ بلوچی نگد ءَ را چہ روایتی رنگ ءَ جتا کنگ ءُ نگد ءِ اصلیں دروشم ءَ آرگ ءِ جہد کتگ۔ البت یک چیزے کہ داد ءَ گوں من تپاک نہ کناں لبزانکی تھیوریانی بیان کنگ اِنت۔ داد ءَ اے تھیوری ہما وڑ کہ وت پہم اِتگ اَنت آئی ءَ بیان کتگ اَنت بلئے چہ ہما جاگہ ءَ کہ اے لیکہ آہگ ءَ اَنت داد ءَ ہما تھیورسٹانی جند نہ ونتگ اَنت بلکیں گیشتریں وہداں آئی ءِ نبشتانکاں چہ درا بیت کہ آئی ءَ شمس الرحمان فاروقی، ناصر عباس نیّر، جمیل جالبی ءُ ایندگہ اردو نقّاداں چہ اے چیز دربرتگ اَنت۔ اردو نقّادانی جیڑہ اش اِنت کہ آ ہرچی ءَ وتی زمین ءَ گوں ھمگرنچ کن انت ءُ ہر لیکہ ءِ ”روح“ ءِ رنگ ءُ دروشم ءَ مٹّ کن انت۔ داد ءَ اے ونتگ اَنت ءُ وتی لبزانک گوں دومیگاں دیم پہ دیم ہم کتگ۔ ہمے واست ءَ بلوچی نگد ءِ نامی ئیں مردم انگت داد اِنت۔ آ دربرگ ءَ انت، نبشتہ کنگ ءَ انت ءُ کدی اے دعویٰ ءَ نہ کنت کہ آ ہرچی ءَ سرجم ءُ برجم اِنت۔ دومی آئی ءِ مستریں جوانی اش اِنت کہ سکّ ذہین اِنت۔ ہر وہدے کہ آئی ءِ دیوان ءَ نشتگ ایں گڑا نبشتہ کارانی کتاباں چہ کسان کسانیں ھبر آئی ءَ یات بوتگ انت ءُ مارا تران ءِ وہد ءَ گشتگ انت ئِے۔
داد ءِ انچو کہ من پیسر ءَ گشگ ءَ اتاں واھگ ہمیش انت کہ بلوچی لبزانک ءِ ہما جاگہ ہورک اَنت ہما تک ءَ کار بہ کنت۔ اے رِد ءَ آئی ءِ گدار” شھواھگ“ کہ بائیوگرافیکل ناولے، سید ہاشمی ءِ زند ءِ سر ءَ اِنت۔ اے وتی نوعیت ءِ جتائیں کارے۔ دومی آئی ءِ نمدیانی کتاب اَنت۔ بلوچی ءَ نِمدیانی اوّلی کتاب سید ہاشمی ءِ ”سید نِمدی“ اِنت کہ آئی ءِ تہا سید ءِ لبزانکی لیکہ ودی بنت۔ سید ءِ زانگ ءَ پہ الّمی انت کہ آئی ءِ نمدی وانگ بہ بنت گڑا وانوک آئی ءِ لیکہ ءُ مارشتاں سرپد بوت کنت۔ بلئے داد ہما نبشتہ کار اِنت کہ نمدیانی وسیلگ ءَ آ وتی مارشتاں ہم در انگازیت ءُ وتی لبزانکی لیکہاں دیما کاریت۔ اے رد ءَ آئی ءِ کتاب ”نمدیانی انت“ ءُ ”رپتگیں موسمے ءِ چہر“ کہ نوکی چاپ بوہگی اَنت جوانیں جہدے۔
اگاں کسّہ ءِ ھبر بہ بیت گڑا داد ءِ کسّہ من ءَ دوست بنت۔ آئی ءِ گڈّی کتاب ”ایرمانیں شہر“ ءِ وانگ ءَ چہ سما بیت کہ مردم کسّہ وانگ ءَ اِنت۔ بلئے داد ءِ گدارک” ساھگ واتر کنت“ من آ وہد ءَ ونت من ءَ دوست بوت۔ من اردو ءَ رجانک کت۔ اگاں نوں کسے ھبر بہ گیپت گڑا من گشاں اے کسّہ داد ءِ کدّ ءِ کسّہ یے نہ اِنت، کسّہ ءِ زبان شیرکن اِنت بلئے انچو کہ بازار ءَ کسے بہ نندیت وتی کسّہ ءَ بیاریت ہمے ڈولیں کسّہ یے۔ داد چو کہ کسّہ ءِ رپکاں بلد اِنت ازم ءِ پیچ ءُ تاباں زانت بلئے منی نزّ ءَ اے کسّہ ءِ نبیسّگ ءَ آئی ءَ اشتاپ کتگ یا چاپ کنگ ءَ اشتاپ کتگ۔
داد وتی دزگٹّیاں ابید ہم سرجمیں روچ نشتگ وانیت۔ بلوچی ءِ چوشیں کمّیں نبشتہ کار من دیستگ کہ اینچو وھد وانگ ءَ بہ دنت، شہید صباء دشتیاری ءِ بابت ءَ ہمے گشگ بیت کہ شپ روچ ہر دمانے کہ آ پیّک بوتگ آئی ءَ ونتگ، داد ہم من ہمے ڈول دیستگ۔ دومی آئی ءِ نام کپگ ءِ یک سببے اش اِنت کہ انچو آئی ءِ نبشتہ ءِ زبان شیرکن اِنت انچو ھبر ءَ ہم بلد اِنت۔ چوشیں نبشتہ کار باز کمّ اِنت کہ آئی ءِ نبشتہ ءِ شیرکنی آئی ءِ ھبراں ہم درا بہ بیت ، بلئے داد ءِ تہا اے سنچ است اِنت۔
داد ءِ بابت ءَ مئے بازیں سنگتانی گشگ ہمیش اِنت کہ من گوں آئی ءَ اختلاف داراں۔ اے ھبر راست اِنت بلئے آئی ءِ لبزانکی بالاد ءُ کتگیں کار وت ھبر کن اَنت ءُ آئی ءِ بالاد ءَ پدّر کن اَنت۔ منی نبشتگیں ھبر منی مارشت اَنت، دومیگانی تپاک کنگ الّم نہ اِنت۔
No comments:
Post a Comment