سید شناسی ”سید نِمدی“ ءِ وسیلگ ءَ

 

اے گپّ ءَ چہ ہر وانوکے سرپد اِنت کہ ہمے نِمدی ءِ گال ءِ جند سید ہاشمی ءِ جوڑ کتگین اِنت۔ پہ ”خط“ ءِ جاگہ ءَ اے گال آئی ءَ کارمرز کتگ ءُ گڈّ ءِ سید ءَ اے گال انچو رواج گپتگ کہ مروچی ہما مردم کہ وتی ذاتی کست ءُ کنّتانی سوَب ءَ  سید ءِ منّوگر نہ اَنت آ اوں چو ایندگہ گالبنداں نِمدی ءَ کارمرز کن انت۔ گالبند ساچی وت بلائیں علمے ءُ سید ءَ یکّیں وھد ءَ ہمنچو کار دست ءَ پتاتگ کہ آئی ءَ اے دیما ھاسیں دلگوشے گوٛر کت نہ کتگ بلئے پدا اوں سید ءِ زبانزانتی ءُ ریشّگ زانتی ءَ چہ بلدی ہمے لہتیں گالبنداں چہ درا بیت کہ آئی ءَ جوڑینتگ انت ءُ رواج ھم گپتگ انت۔ سید ءِ نمدیاں بازیں انچیں گال ءُ گالبند ھوار اِنت کہ اوّلی رند ءَ من ہمے نمدیاں دیستگ انت ءُ چد ءُ پیش اشانی بزانتاں اوں سرپد نہ بوتگاں۔ پدا اوں کسے اگاں آئی ءِ زبان زانتی ءَ کیاس کنگ لوٹیت گڑا سید ءِ ”بلوچی سیاھگ ءِ راست نبیسگ“ ءَ بہ وانیت۔ 

ہمے گال ءِ کہ ما ھبر ءَ اِتیں اے گال ءِ بابت ءَ آ وتی نمدیاں وت ھم ماہتاک ”اُلس “ ءِ شونکار ءَ گشگ ءَ اِنت کہ اے گال منی جوڑینتگین انت۔ اشی ءَ ابید دگہ نمدی یے ءَ آ چو ھم گشیت کہ ماہتاک”نوکیں دور“ ءِ شونکار ءَ را من نِمدی یے نبشتگ کہ اے گال ءَ شما کارمرز کنگ ءَ اِت، اے منی جوڑینتگین انت۔ آ کہ اے ھبر ءَ سئی بوتگ انت گڑا ذاتی کست ءُ کینگ ءِ بنیاد ءَ ہمے گال ءِ کارمرزی ءِ جند اِش یلہ داتگ۔

اسل ءَ ھبر اِد ءَ نہ سید ءِ گالبند ساچی ءِ بوہگ ءَ اِنت ءُ نہ ما آئی ءِ زبان زانتی ءَ کیاس کنگ ءَ ایں ، بلکیں ”سید نمدی“ ءِ ھبر ءَ ایں کہ منی نزّ ءَ اے سید ءِ نیم بندگیں زندنامگے ءَ ھوار آئی ءِ لبزانکی، چاگردی ءُ راجکاری تب ءُ میل ءِ چکّاسگ ءِ مزنیں وسیلگے۔

سید ءِ نمدیانی وانگ ءَ چہ دو نوکیں چیز پدّر بوت۔ اوّلی ایش کہ مئے گیشتریں مردمانی دپ ءَ من اِشکتگ کہ سید ءَ گوں راجکاری(سیاست) ءَ کار نہ بوتگ۔ اوّلی ھبر وَ ایش انت کہ اگاں یک مردمے ءَ گوں راجکاری ءَ کار مہ بوتیں آئی ءَ گوادر ءِ اوّلی انجمن چون جوڑ کتگ ات۔ دومی سید ءِ ڈولیں زانوگر ءُ دوُر چاریں مردمے وت ءَ را چہ راجکاری ءَ چون سست کنت۔ راجکاری ہمے چاگرد ءِ بہر اِنت ءُ یک مردمے کہ وت ءَ را چہ چاگرد ءَ بہ سندیت آ پہ کجام آپ ءُ دپ وت ءَ را زانوگر ءُ دانشورے گشیت۔ اے ھبر کہ لبزانک ءَ گوں سیاست ءَ کار نیست، بگندئے مئے لہتیں بلوچ دانشورانی ڈولیں وتگڑیں زانوگراں پہ راست بہ بیت بلئے اسل ءَ چو نہ اِنت۔ اے وَ ہما ھبر بیت کہ:

”گفتار ءِ ملّا برو، بلئے رفتار ءِ ملّا مرو“

کسے کہ وتی جند ءِ راہ ءَ تچک کت مہ کنت آ دومیگاں کجا تچکیں راہاں پرّینیت۔ چرے ھبراں پدّر بیت کہ سید ءَ داں زند ءِ گڈّی نوبتاں وت ءَ را چہ راجکاری ءَ دور نہ داشتگ، البت آ نہ کہ راجکاری گلّے ءِ باسک بوتگ ءُ نہ کہ وت میدان ءَ اوگامے جتگ بلئے گوں راجدوستیں راجکاراں مدام ھمکوپگ ءُ ھمگام بوتگ۔ اشی ءِ مستریں درور آئی ءِ گوں ”جمّا خان“ ءَ نزّیکی اِنت۔۔جمّا خان چہ روکپتی بلوچستان ءِ شورش ءَ پد درانڈیھ بیت ءُ دبئی ءَ رؤت ءُ ہمود ءَ وتی راجکاری چست ءُ ایراں گوں گلائیش بیت۔ آئی ءِ بابت ءَ سید ءِ نمدی ءُ ایندگہ لہتیں سنگتانی نام ءَ ”مبہمیں نمدی“ کہ ہود ءَ گپّ پہ چیر ءُ اندری بیت ، چریشی ءَ سما بیت کہ سید گوں بلوچ راجی چست ءُ ایراں مدام بندوک ءُ سوگہ بوتگ ءُ وتی وس ءُ واک ءَ آئی ءَ راجکاران ءَ سر ءُ سوج ھم کتگ۔

دومی اے ھبر پدّر بوت کہ سید ءَ تہنا نہ نشتگ ءُ نبشتہ نہ کتگ بلکیں آئی ءَ وتی دور ءِ ہر کسان ءُ مزنیں نبشتہ کار زانتگ ءُ پجّا آؤرتگ انت ءُ ونتگ انت ھم۔ بلوچی ءِ ہر کتابے یا تاک ءُ ماہتاکے کہ آ دور ءَ چاپ بوتگ آئی ءَ نہ تہنا ونتگ بلکیں ہما تاکانی شونکاران ءَ نمدی نبشتگ ءُ سر ءُ سوج ھم کتگ۔ اگاں کسے یک زبانے ءَ نبشتہ کنگ ءَ انت بائد اِنت آ بزانت کہ آئی ءِ زبانءَ چے نبشتہ بوہگ ءَ اِنت ءُ کجام کچّ ءُ کیلو ءِ ساچشت ساچگ بوہگ ءَ اِنت۔ 

پدا نہ تہنا آئی ءَ نوک باہندیں نبشتہ کاران ءَ ونتگ، بلکیں آہان ءَ نمدیاں سر ءُ سوج ھم کتگ کہ چو نبشتہ بہ کن اِت۔ ہر کسے ءَ کہ وتی ساچشتے پہ آئی ءَ دیم داتگ، سید ءَ الکاپ کتگ ءُ الکاپ کنگ ءَ پد پہ جوانی سر ءُ سوج ھم کتگ۔ اگاں کسے ءَ بازیں گوٛش ءُ دہ ءَ پد اوں آئی ءِ سر ءُ سوج نہ گپتگ انت گڑا آئی ءَ گپّ لیس ءُ پلّیس نہ داتگ ءُ تچک ءَ تچک سوچاکیں ھبر ھم گشتگ۔ چو کہ اللہ بخش جوھر ءَ گڈّسر ءَ گشیت کہ تو سوج نہ زورئے ءُ آئی ءَ را درشکیں نِمدی یے نبیس ایت ءُ دیم دنت۔

سید ءَ ابید من اے چیز صباء دشتیاری ءِ نِمدیاں اوں دیستگ کہ آئی ءَ بلوچی ءِ ہر تاک ءُ کتاب ءِ وانگ ءَ ھوار  نوک باہندیں نبشتہ کاران ءَ سر ءُ سوج کتگ۔ انچو کہ سید ءَ وتی نِمدیاں شعر کارمرز کتگ، صبا ءَ اوں ہمے کار کتگ ات۔

سید ءِ زند چون گوستگ، آ کجام مالی ءُ چاگردی جیڑہانی دیمپان بوتگ ءُ وتی کتابانی چاپگ ءُ بہا کنگ ءَ کجام واری ءُ بزّگی یے دیستگ انت، اے درسیں چیزاں شما ہمے نمدیاں دیست کن اِت۔ اشی ءَ ابید ہما دور ءِ لبزانکی گلّ، نبشتہ کار، تاک ءُ ماہتاک، بلوچ ءِ سیاسی جاور ءُ بلوچی لبزانک ءِ ایندگہ چست ءُ ایر سرجمیں دروشمے ءَ ہمے نِمدیاں گندگ بنت۔ اے ھبر اوں پدّر بیت کہ مروچی اگاں بلوچی وانگ یا نبشتہ کنگ بیت، اے جاوراں بلوچ ءِ ڈولیں ایر دستیں راجے کہ چہ وتی زبان ءَ شمشکار نہ اِنت اے ہمے گہیں سرانی جہدانی برورد اِنت۔

گڈّسر ءَ چہ نوک باہنداں (چوکہ من وت اوں نوک باہندے آں) سوج اش اِنت کہ سید نِمدی ءَ یکبرے پدا بہ وان اَنت۔