”آوار جتیں زند“ ، بلوچ ءِ زندمان ءُ گدار

 

ہمے زوتاں کہ صفدر زیدی ءِ گدار ”گوادر کے سرخ کیکڑے“ چاپ بوتگ ات، من ہمیشی ءِ سر ءَ نگدی چمشانکے نبشتگ ات کہ اے مرد ءَ وتی منّ ءَ چیدگی گدارے نبشتگ ات ءُ بلوچان ءَ دریائی لولک ءُ تگساں گوں تشبیہ داتگ ات۔ بلئے چیدگی رنگ ءَ اوں آئی ءِ گدار انچیں بے سر ءُ پادیں گدارے اَت کہ چیدگ گوں کارستاں ہچ دپ ورگ ءَ نہ اتنت۔ تگس ءِ کارست ءَ گوں بلوچ ءَ ہچ سیادی نیست۔ 

ہمے چمشانک ءَ پد سنگت ذولفقار علی زلفی ءَ باہند کت کہ تو اے مرد ءَ را بد نیت گشتگ ءُ اشی ءِ کار ایر جتگ وَ ھیر اِنت بلئے مئے جند ءِ نبشتہ کار کجا اَنت کہ ہمے جیڑہانی سر ءَ چیا نبشتہ نہ کن انت؟ گوں من وَ پسّو نیست ات کہ نثار احمد ءَ ابید دگہ نبشتہ کاراں بلوچ ءِ جیڑہانی سر ءَ ھاسیں رنگے ءَ نبشتہ نہ کتگ ات۔ البت شاعری داں ھدّے ءَ نبشتہ بوتگ ءُ مہلونک ءَ گوں زیمل ءَ گوش ھم داشتگ بلئے کسّہ ءِ پڑ انگت ھورک انت۔

جمیل مھراب ءَ توکل کتگ ءُ ہمے جیڑہ ءِ سر ءَ نبشتگ۔ آئی ءِ اوّلی گدار کہ گدار ءِ سفر ءِ بندات انت ”آوار جتیں زند“ بیگواہیں بلوچانی جیڑہ ءِ پژدر ءَ نویسگ بوتگ۔ گدار ءِ بنجاہی کارست کُلمیر اِنت کہ آئی ءِ برات بیگواہ اِنت، پت  ئِے چہ چکّ ءِ گماں گنوک بیت، مات  ئِے بیران بیت۔ آئی ءِ دشتار گوں وتی کہول ءَ لڈّیت ءُ دیم پہ شہر ءَ رؤت۔ چہ میتگ ءَ مردم یک یک ءَ لڈّان بنت ءُ گڈّی ءَ تہنا کلمیر ءِ کہول پشت کپیت۔ آ پہ وانگ ءَ شال ءَ رؤت، راہ ءَ بیگواہیں مردمانی کہولاں گندیت کہ دگانی سر ءَ نشتگ ءُ زہرشانی کنگ ءَ انت، شال ءَ بیگواہیں مردمانی کہولاں گندیت کہ روانک کشّگ ءَ اَنت، فوج ءِ گاڑی ءِ سر ءَ تراک ءَ ھم گندیت ءُ اے درائیں ویل انچو زوت زوتاں گوٛزان بنت کہ زندگی ءِ گام گشئے تیز بوتگ انت ءُ چو مئے دور ءَ پہ انانی پند جنان ءُ روان اِنت۔

کُلمیر ءِ جند ءِ کارست ساچی جمیل ءَ جوانیں رنگے ءَ کتگ ءُ آئی ءِ مارشتانی در انگازی ھم پہ جوانی کتگ۔ ایندگہ کارستان ءَ آئی ءَ گیشیں دلگوش نہ داتگ۔ 

کسّہ استیں دور ءِ بلوچ چاگرد ءِ عکاسی ءَ کنت ءُ بلوچ زندمان ءُ بلوچ ءِ جیڑہانی پژدر ءَ نویسگ بوتگ۔ جمیل ءَ وتی وس ءَ جوانیں جہدے کتگ ءُ اے گدار ءَ آئی ءِ کسّہ نویسی ءِ توان چہ پیسر ءَ گیش بوتگ۔ جمیل ءِ آزمانکاں چہ اے گدار من ءَ دوست تر بوت۔

بلئے۔۔۔۔

گدار ءُ رپورٹ ءِ نیام ءَ مزنیں پرکے اش انت کہ گدار جاوراں چہ گیش مردمانی مارشتانی در انگازی ءَ زیادہ زور دنت۔ اگاں گدارے تہنا جاوراں بیان بہ کنت گڑا کسّہ یے گشگ نہ بیت۔ جمیل ءِ گدار ءَ یک نزوری یے اش اِنت کہ آئی ءَ باز کسّہ یکجاہ کتگ ءُ پرے کسّہانی درانگازی ءَ کسّہ ءِ شہار لکّ اِنت۔ بیگواہیں مردمانی جیڑہ، پدا فوج ءِ اُرش، ھلکانی لڈّگ، زندان ءَ ہمے مردمانی بندیگی ءِ جاور، بیگواہیں مردمانی کہولانی جیڑہ، جنگ، چہ جنگ ءِ سوٛب ءَ ھلکانی لڈّ ءُ بار اے دروا جتائیں کسّہ انت ءُ ہر کسّہ ءِ سر ءَ سرجمیں گدارے نویسگ بوت کنت۔ یا وَ کسّہ کمو دراج تر بوتیں یا یک جیڑہ یے زورگ بوتیں ءُ تہنا ہمائی ءِ سر ءَ نویسگ بوتیں جوان تر بوتگ ات۔

دومی جاگہانی نام ءِ جند زورگ بوتگ انت ءُ ایف۔سی ءَ را ایف سی گشگ بوتگ۔ جاگہانی نام وتساچیں بوتین انت ءُ ایف۔سی ءِ بدل ءَ اگاں تہنا زورگیریں لشکر بوتیں گہتر اَت۔

دومی یک کسانیں ردی یے اش اِنت کہ گدار نویس بے ھیال بوتگ۔ آ وتی کارست ءَ شال ءِ سردی ءَ ھور ءَ ڈنّ ءَ بنچے ءِ سر ءَ نندارینیت۔ چو کہ کسّہ ءِ چاگرد استیں جاگہے گڑا ہرکس زانت کہ شال ءِ سارتی ءَ ھور ءِ سر ءَ ڈنّ ءَ نندگ نہ بیت۔ 

دگہ یک ھبرے اش اِنت کہ کلمیر چورہ یے۔ آئی ءَ کٹّوک ءُ دیوک کس نیست گڑا آ شال ءَ پہ وانگ ءَ کہ رؤت آئی ءَ ھرچ ءُ درچ کئے دنت؟ نبشتہ کاربائد اِنت چہ ویل ءُ وتی کارستاں بے ھیال مہ بیت۔ پہ گدار ءَ اے چیزانی ھیال دارگ سکّ ھژدری انت۔

دگہ یک ردی یے اے بوتگ کہ گدار چو کہ مرچیگیں دور ءِ پژدر ءَ نویسگ بوتگ ءُ مرچیگیں دور ٹیکنالوجی ءُ چاگردی رسانکدر ءِ دور اِنت۔ کلمیر ءِ سنگت وت گش انت کہ ایف۔سی ءِ گاڑی ءِ سر ءَ تراک ءِ ھال رسانکدر ءَ شنگ انت، بلئے آئی ءِ دوستدار ماھل آئی ءَ نمدی یے نبشتہ کنت۔ اے دور ءَ کہ ہرکس ءَ موبائل گون انت اد ءَ نمدی نویسگ ءِ ربیت چٹ ھلاس بوتگ، اے ردی بائد اِنت مہ بوتیں۔

گدار سرجمی ءَ جوان اِنت ءُ سرجمیں کسّہ یے، بلئے جمیل ءَ اگاں ہمے ردی ھیال کتین انت انگت گہتر بوتگ ات۔

 پدا اوں جمیل ءِ توکل ءَ سلام اِنت کہ اے جاوراں اوں آئی ءَ دل کتگ ءُ  اے ڈولیں کسّہ یے  نویس اتگ۔