آزمانکک
یک روچے منی دزگوہارے ءَ وتی ھمساھگے ءِ دردناکیں کسّہ یے آؤرت۔ آئی ءِ ھمساھگ ءَ دوستی ءِ آن لائن سروس ءِ وسیلگ ءَ گوں درامدیں مردمے ءَ گپّ ءُ تران بندات کتگ اَت۔ آئی ءِ ہمے سنگت زرباری کیرولینا ءَ چہ آئی ءَ ھزاراں میل دور نشتگ اَت۔ یکبرے یکّے دومی ءَ را کسانیں کلوہ اش دیم دات، پدا وتی عکس اِش یکّے دومی ءَ را دیم دات انت، پدا داں دیراں گپّ اش کت ءُ بلا بلائیں کلوہ اش دیم دات ءُ گڈّی ءَ فون ءِ سر ءَ ھبر بندات بوت۔ دامدر ءِ وسیلگ ءَ آہاں ہمنچو زانت کہ آہانی بازیں ھبّناکی ءُ واھگ ھمگونگ انت، لیکہی ءُ ذہنی درگت ءَ اوں آ یکّ ڈول انت، آہان ءَ یکّے دومی ءِ نزّیکی وش بیت ءُ آہان ءَ یکّے دومی ءِ بالاد اوں دوست بنت۔ آہانی کار ءُ روزگار اوں بازیں ھدّے ءَ تا یک وڑ اِتنت۔ منی دزگوہار ءِ ھمساھگ کلرکے ات ءُ آئی ءِ سنگت زربار ءِ کسانیں کالجے ءَ اسسٹنٹ پروفیسرے اَت۔ لہتیں ماہانی گوزگ ءَ پد آ وت ماں وت سکّ نزیک بوت انت ءُ آہان ءَ یکّے دومی ءَ گوں مہر بوت۔ منی دزگوہار ءِ ھمساھگ دلجم اَت کہ ”اسلیں چیز ہمییش اِنت۔“ اے گپّ آئی ءَ وت جتگ ات۔ موکل کہ بوت اَنت آ لہتیں روچ ءِ واست ءَ دیم پہ زِربار ءَ وتی دامدر ءِ سنگت ءِ گندُک ءَ شت۔
سفر ءِ روچ ءَ آئی ءَ وتی سنگت ءَ را فون کت ءُ آہاں دو سئے رند ءَ ھبر کت۔ بلئے پدا کہ سنگت ءَ فون چست نہ کت آ چٹ ھیران بوت۔ بالی پٹّ ءَ سنگت آئی ءِ دیما اوں نیاتکگ ات۔ بازیں ودار ءُ یکتاب ءَ فون کنگ ءَ پد اوں آئی ءَ کہ فون چست نہ کت گڑامنی دزگوہار ءِ ھمساھگ چہ بالی پٹّ ءَ درکپت ءُ وتی سنگت ءِ داتگیں ڈسّ ءُ نشان ءَ شت۔ بازیں گھنٹی ءِ جنگ ءُ دروازگ ءِ ٹکّگ ءَ ابید اوں کس کہ در نہ کپت نوں عجبیں ترسے آئی ءِ جان ءَ کپت ءُ وڑ وڑیں ھیالاں آئی ءَ را انگیراں کت۔
اد ءَ کسّہ ءِ یک بہرے گار اِنت بلئے منی دزگوہار ءَ من ءَ گشت کہ منی ھمساھگ سرپد بوتگ کہ ہمے روچ ءَ کہ آ دیم پہ زربار ءَ رھادگ بوتگ، ہمے روچ ءِ جند ءَ آئی ءِ سنگت ءَ را دل ءَ گپتگ ءُ آ مُرتگ۔ آئی ءِ فون اے نیام ءَ ڈاکٹر ءَ را گون بوتگ۔ منی دزگوہار ءِ ھمساھگ کہ چہ سنگت ءِ ھمساھگ ءُ پولیس ءَ اے ھال ءَ سئی بوتگ گڑا آ تچک ءَ ہمے ھند ءِ ”مردگ جاہ“ ءَ شتگ۔ آئی ءَ را وتی دامدر ءِ سنگت ءِ چارگ ءِ کہ موہ رست آ شت ہما مردم ءِ دیما اوشتات ءُ اوّلی رند ءَ آئی ءَ را چار اِت ئِے کہ گوں ہمائی ءَ سرجمیں زند ءَ ہمسفری ءِ قولے کتگ ات۔
No comments:
Post a Comment