سد پلّ مریت گڑا کئیت ھتم

 

نبشتہ ارزانیں کارے نہ اِنت۔ پہ ساچشت  ءَ ￴ مزنیں ھید شنچی  ءُ ￶ جکانسری یے پکار اِنت۔ وہد کشّگ  ءُ ￶ یکبرے وت وانگی اِنت، درائیں رپک  ءُ ￶ رھبند سرپد بوہگی اَنت، مارگی اِنت، وتی تخیّل  ءَ ￴ چہ کار گرگی اِنت  ءُ ￶ نوں نبشتہ کنگی اِنت۔ چو کہ عطاء گشیت:

”سد پلّ مریت گڑا کئیت ھتم، آرام رسیت اگں گیش بی غم

سد درد دگہ من ازیناں اے درد اگں درمان نہ بی”

دردانی پہازگ، واب  ءُ ￶ اوماناں لبزانی کالب  ءَ ￴ رد  ءُ ￶ بند دیئگ  ءَ ￴ پد نوں ساچشتے ودی بیت۔ پدا الّم ہم نہ اِنت کہ تو چیزے نبشتہ کنئے آئی  ءَ ￴ وانوک بہ بیت یا تئی نبشتہ وانوک  ءَ ￴ چیزے دات بہ کنت۔ بلئے دل پہ کجام کار  ءَ ￴ کہ کشّیت بنی آدم دل  ءِ ￵ دستاں مجبور بیت۔ چو کہ نمیرانیں قاضی گشیت:

”دل کہ سردارانی سردار اِنت دل  ءَ ￴ چون کنئے“

دل ہچ کنگ نہ بیت  ءُ ￶ ہمے دل  ءِ ￵ دستاں مجبوریں مئے ملنگیں  ءُ ￶ دربیش تبیں سنگت ارشاد عالم برے برے نبشتہ کنت۔ ارشاد  ءِ ￵ سنگتی  ءَ ￴ مزنیں مدّتے بیت۔ پدا مروچاں گوں من ہمکار اِنت، ہر روچ کہ دوچار کپیت یا وَ ما نندایں ملکی سیاست  ءِ ￵ سر ءَ ￴ پوتّاری کن ایں یا بلوچی لبزانک  ءِ ￵ سر  ءَ ￴ گوں بے سریں تراناں وتی وہد  ءَ ￴ تیلانک دئیں۔ بلئے ارشاد تچکیں مردے، دگہ شوشا نہ کنت، کوکّار  ءُ ￶ جاک نہ کنت ، ہرچی گندیت ماریت بس نبشتہ کنت۔

گوٛستگیں روچاں ارشاد عالم  ءِ ￵ نوکیں کتاب ”برانزناکیں رژن“ من  ءَ ￴ دست کپت۔ اشی  ءَ ￴ پیسر آئی  ءِ ￵ کتاب ”زاپران  ءِ ￵ پلّ“ ونتگ اَت کہ رد  ءُ ￶ بندی کتابے اَت۔ سنگتے  ءِ ￵ کتابے کہ کئیت من الّم وانان ئِے￸۔ ”برانزناکیں رژن“ من زرت، ونت  ءُ ￶ وانگ  ءَ ￴ پد دل  ءَ ￴ گشت دو ھبر بہ کناں۔

کتاب ارشاد  ءِ ￵ نبشتانکانی کتاب اِنت  ءُ ￶ اشی  ءِ ￵ تہا ہور  ءُ ￶ توریں نکان ہوار انت۔ یک گلگدارے، لہتیں سرگوٛست انت، لہتیں لبزانکی، لہتیں سیاسی  ءُ ￶ لہتیں انچائیں لس نبشتانک اَنت۔ 

گیشتریں نبشتانک چو کہ لبزانکی جیڑہ  ءُ ￶ بنگپّانی سر  ءَ ￴ نبشتگ اَنت۔ اشانی تہا ارشاد  ءِ ￵روایتی اپروچے۔ اگاں اے کتاب مرچیگ  ءَ ￴ چہ بیست سال پیسر چاپ بوتیں مزنیں کساسے  ءَ ￴ وانگ بوتگ اَت بلئے چو کہ مرچیگیں وانوک  ءِ ￵ تب بدل بوتگ۔ مرچی وانوک ہما چیز  ءَ ￴وانیت کہ پہ آئی  ءَ ￴ نوک بہ بیت  کوہنیں بنگپّ  ءُ ￶ روایتی تب  ءِ ￵ وانوکانی کساس نوں کمّ ترّ اِتگ۔ پہ درور ہمے شاعر ءُ ￶ لبزانتانی سر  ءَ ￴ ارشاد  ءَ ￴ نبشتہ کتگ، یا کلاسیکل شاعری  ءُ ￶ زبان  ءِ ￵ سر  ءَ ￴ آئی  ءِ ￵ نبشتانک اَنت اے سرجم  ءَ ￴ نبشتہ کار  ءِ ￵ وتی ھیال  ءُ ￶ لیکہ اَنت، اشانی تہا چوشیں سرشونے نیست بلئے باندا ہمے ھبر پہ سرشونے  ءَ کار￴مرز بوت کن انت۔ 

 ارشاد  ءِ ￵ لہتیں شوکیں نبشتانک اَنت کہ اشانی وانگ  ءَ ￴ پد من علی عباس جلالپوری  ءِ ￵ ترانگ  ءَ ￴ کپتاں۔ جلالپوری  ءِ ￵ کتاب ”رسومِ اقوام“ انچیں شرک  ءُ ￶ پال  ءُ ￶ رسمانی سر  ءَ ￴ اِنت کہ آ دنیا  ءِ ￵ گیشتریں راجانی تہا است انت۔ ارشاد ہم ہمے پیمیں لہتیں بنگپّ درچتگ بلئے اشانی سر  ءَ ￴ اگاں کمّو ھیدشنچی یے بہ کتیں  ءُ ￶ گوں سرشوناں نبشتہ کتین ئِے￸ اے وت شوکیں کارے بوتگ اَت۔ پہ درور ”آس“ روچگ“  ءُ ￶ پیشال  ءِ ￵ زیارت” اے انچیں بنگپّ اَنت کہ اشانی سر  ءَ ￴ باز کار بوت کنت۔ 

دومی اے کتاب  ءِ ￵ تہا جوان تریں نبشتہ ارشاد  ءِ ￵ وتی سرگٛوست انت۔ اشانی تہا گوں بلوچی  ءَ ￴ آئی  ءِ ￵ مہر، وانگ  ءُ ￶ کالج  ءِ ￵ دور  ءِ ￵ بازیں یاتے  ءِ ￵ کسّہ ہوار اَنت۔ یک سرگوٛستے” یاتانی بلوریں تاس  ءِ ￵ تہا ہر روچ سچاں“ اے کالج  ءِ ￵ دور  ءِ ￵ ترانگاں پرّینیت  ءُ ￶ لہتیں انچیں کارست اشی  ءَ ￴ ہوار اِنت کہ ہر دور  ءَ ￴ است انت۔ چو کہ نبشہ کار  ءِ ￵ سنگت ملا لطیف انت آئی بابت  ءَ ￴ نبشتہ کنت: ” ما شام کتگ دمانے  ءَ ￴ پد ما وپتگیں بلئے ملا شوہاز آگاہ بوتگ داں شپ  ءِ ￵ دو سئے بج  ءَ ￴ ملا شوہاز  ءَ ￴ نشتگ شعر نبشتہ کتگ۔ ما سہب  ءَ ￴ کہ پاد اَتکگیں ملا لطیف  ءَ ￴ دہ  ءُ ￶ پانزدہ شعر نبشتہ کتگ۔“

اے تہنا آ دور  ءِ ￵ گپّ نہ اِنت مرچیگیں دور  ءَ ￴ اوں چوشیں کارست باز اِنت کہ سجّہیں روچ نشتگ نبشتہ کن اَنت بلئے وت نزان انت کہ ما چے نبشتگ۔ 

دگہ لہتیں شخصیتانی سر  ءَ ￴ جوانیں نبشتانک اَنت کہ آہانی بابت  ءَ ￴ نبشتہ کار  ءَ ￴ وتی ھیال درشان کتگ اَنت۔ چو کہ مبارک قاضی، بشیر بیدار، نثار احمد، باقی بلوچ  ءُ ￶ دگہ لہتیں۔

ارشاد  ءِ ￵ اے کتاب   ءَ ￴ ہواریں نبشتانک دراجیں مدّتے  ءَ ￴ آئی  ءِ ￵ چت  ءُ ￶ چینک اَنت کہ لہتیں سوشل میڈیا  ءُ ￶ دومی جتائیں تاک  ءُ ￶ ماہتاکاں چاپ بوتگ اَنت۔ 

اگاں ارشاد  ءَ ￴ زانگ لوٹ ات، آئی  ءِ ￵ سیاسی  ءُ ￶ لبزانکی لیکہ  ءُ ￶ ھیالاں تپّاسگ لوٹ اِت گڑا آئی  ءِ ￵ کتاب  ءَ ￴ بہ وان اِت۔