شاھوکاریں اسلم دوستین ءِ ￵ ”شاھو کار ءِ ￵پسیل“

 

کسّہ نویسگ ارزانیں کارے نہ اِنت  ءُ ￶ نہ کہ پہ راہ  ءُ ￶ رواجی کسّہ نبیسّگ بیت۔ کسّہ  ءِ ￵ ماڑی  ءِ ￵ مکّ کنگ  ءَ ￴ پیسر ہمک ھشت یکّ یکّ  ءَ ￴ رد  ءُ ￶ بند دیئگ لوٹیت  ءُ ￶ نوں کار بندات بیت دانکہ آسرے  ءَ ￴ رؤت۔ بلئے کسّہ یک انچیں کشکے کہ مدام مردم  ءِ ￵ تب  ءَ ￴ نہ کپیت، برے برے وت سر  ءَ ￴ انچو تاب کنت کسّہ کار  ءِ ￵ جند  ءِ ￵ سر پِر نہ من کجا گار کتگ  ءُ ￶ نوں ہما راہ  ءَ ￴ رؤگ  ءَ ￴ آں کہ من رؤگ نہ لوٹ اِتگ۔

اسلم دوستین  ءِ ￵ نوک تریں گدار” شاھوکار  ءِ ￵ پسیلّ“ ءِ ￵ وانگ  ءَ ￴ انچو سما بوت کہ اے کسّہ اے رنگ  ءَ ￴ کہ نبیسّگ بوتگ، بندات  ءَ ￴ کسّہ کار  ءِ ￵ واہگ دگرے بوتگ، راہ  ءِ ￵ نیم  ءَ ￴ آئی  ءَ ￴ تاب کتگ یا بگندئے بندات  ءَ ￴ آ پہ دگہ منزلے  ءَ ￴ سرگپتگ  ءُ ￶ پدا دگہ کشکے  ءَ ￴ راہ کپتگ۔

کسّہ  ءِ ￵ بنگپّ ”کیچ“  ءِ ￵ شہر اِنت۔ بندات  ءَ ￴ اَنچو سما بیت کہ نبشتہ کار  ءَ ￴ کوہنیں شہر  ءُ ￶ بازار، ندارگ، دودمان، لس مردم  ءِ ￵ زند  ءُ ￶ جیڑہ  ءُ ￶ جنجال  ءُ ￶ ہود  ءِ ￵ چاگردی چست  ءُ ￶ ایرانی بابت  ءَ ￴ نبیسّگ لوٹ اِتگ۔ پدا کسّہ وتی کشک  ءَ ￴ مٹّ کنت   ءُ ￶ دگہ نوکتریں رنگے ہوار کپیت کہ شہری زند، درامدانی اِد  ءَ ￴ آہگ  ءُ ￶ فوجی چھاؤنی جوڑ کنگ، پہ زور نوکیں تبے مئے سر  ءَ ￴ مُشگ  ءِ ￵ سبب  ءَ ￴ مئے دودمان، مئے زمین، مئے زند، چاگردی راہ  ءُ ￶ رِپک چوں مٹّ بوہان اَنت  ءُ ￶ ہمے شہری تب چون مارا ایرکشّگ  ءَ ￴ اِنت۔

اسلم  ءِ ￵ جوانی اش اِنت کہ کسّہ  ءَ ￴ کسّہ  ءِ ￵ رنگ  ءَ ￴ ”ٹریٹ“ کنت۔ کسّہ  ءِ ￵ وسیلگ  ءَ ￴ نظریات  ءِ ￵ تبلیغ نہ کنت  ءُ ￶ نہ کہ راستی  ءَ ￴ انچو پدّر کنت کہ کسّہ گار بہ بیت  ءُ ￶ نہ گوں کسّہ  ءَ ￴ اَنچو گار بیت کہ راستی اندیم بہ بیت۔ اسلم  ءِ ￵ ہمے چیز من  ءَ ￴ دوست بیت کہ فکشن  ءِ ￵ تب  ءَ ￴ زانت   ءُ ￶ آئی  ءَ ￴ گوں ہما رنگ  ءَ ￴ وت  ءَ ￴ را ایرموش کنت۔

”شاھو کار  ءِ ￵ پسیلّ“  ءِ ￵ کسّہ سرجم  ءَ ￴ یک پسیلےّ  ءِ ￵ تہا چکرّیت، کارستاں دمتوس کنت، زہر کنت، وشّان کنت، نا اُمیت کنت، عشق پرمائیت، جنسی مارشتاں پُتو دنت  ءُ ￶ گڈّ سر  ءَ ￴ انچیں کنڈے  ءَ ￴ آپ دنت کہ نہ کارست  ءِ ￵ سر پِر بیت  ءُ ￶ نہ کہ وانوک  ءَ ￴ اے اُمیت انت کہ اے ڈول بیت۔ 

چوکہ کسّہ  ءِ ￵ گڈسر  ءَ ￴بنجاہی کارست”بختیار“ وہدے گندیت کہ من ہما جاگہ  ءَ ￴ چہ کہ امبار  ءِ ￵ دیوال  ءِ ￵ دریگ  ءَ ￴ چہ دیوال  ءِ ￵ پُشتی نیمگ ءِ ￵ دنیا  ءِ ￵ ندارہ کتگ  ءُ ￶ ہود  ءَ ￴ ٹٹ  ءِ ￵ تہا مکّیں بُرج  ءُ ￶ مزنیں ماڑیاں نشتگیں مردمانی سر  ءُ ￶ پُر چار اِتگ انت اناگہ اے جاگہ انچو برز بیت کہ آ روشندان  ءَ ￴ چہ در  ءَ ￴ چار اِت نہ کنت، چیاکہ آئی  ءِ ￵ پادانی چیر  ءَ ￴ ایریں ناہانی پات گاڑی  ءَ ￴ بُرت اَنت۔ 

”نوں من پُشتی نیمگ  ءِ ￵ تہاریں دنیا  ءِ ￵ ندارگ  ءَ ￴ چار اِت نہ کنیں۔ پمّن  ءَ ￴ ایوک  ءَ ￴ ہما سیاہیں نیمگ  ءِ ￵ ندارگ منتگ انت ءُ ￶بس۔۔۔

میری  ءِ ￵ کلات۔۔۔

کوہِ مراد۔

 ءُ ￶

مچکدگانی دراجیں قطار۔

چہ ما بازیں کارستے  ءِ ￵ ھال اِد  ءَ ￴ ہمیش اِنت۔ شہر چو سیاہ مار  ءَ ￴ کہ دودمان  ءَ ￴ پلکّان اِنت، روچ پہ روچ پزّور  ءُ ￶ توانگر تر بوہان اِنت  ءُ ￶ درامدانی ماڑیانی برُج ہرچی کہ برزتر بوہان انت ما ہمنچو گیشتر دم توس بوہان ایں۔ نوں میری  ءِ ￵ کلات اوں دیراں نہ مانیت۔

اے گدار  ءِ ￵ کارست چو کہ کسانیں بچکّے  ءُ ￶اے عمر  ءِ ￵ بچکّے چے جیڑیت  ءُ ￶ چے سما کنت اے پہ کسّہ کار  ءَ ￴ مزنیں چیلنجے بوتگ، البت آئی  ءَ ￴ اے کارست  ءَ ￴ گوں انساپ کتگ۔ چاگردی پِرشت  ءُ ￶ پروشانی کسّہ اوں جوانیں وڑے  ءَ ￴ درا بیت۔ چوکہ کیپٹن لال  ءِ ￵ بابت  ءَ ￴ سیاھی گشیت:

”تو زان ئے اشی  ءَ ￴ چونیں کارے کتگ۔ اے کمینہ  ءَ ￴وتی نشار  ءِ ￵ سر  ءَ ￴ دور کتگ۔“

اے چاگرد  ءِ ￵ انچیں راستی یے کہ بلوچ  ءَ ￴ مدام اشی  ءَ ￴ را ڈکّ اِتگ۔ ما مدام گش ایں کہ ما اینچو مزن مرّیں، اینچو غیرت مندیں، بلئے پدا اوں برے برے انچیں وئیل بنت کہ مردم  ءِ ￵ سر چکرّیت۔ ہمے ڈولیں کسّہ یے من وت ہم اشکتگ اَت۔ بس جنجال اش اِنت کہ اے ڈولیں راستی  ءِ ￵ پدّر کنگ  ءَ ￴ مزنیں دلے لوٹیت۔

دومی بختیار ”وسو“  ءِ ￵ بابت  ءَ ￴ چون جیڑیت، کسانیں بچکّے  ءِ ￵دل ￴پہ مزنیں جنینے  ءَ ￴ چیا چو ہدوک اِنت، یا ہمے بچکّ  ءِ ￵ مارشت چے اَنت ؟ اشانی بیان کنگ ارزان نہ اِنت۔ کسّہ  ءِ ￵ یک مزنیں بہرے اندری مارشتانی بیان کنگ اِنت کہ اسلم اے تک  ءَ ￴ سوبین بوتگ۔

ندارگ کشّی  اوں جوانیں وڑے  ءَ ￴ کتگ ئِے￸۔ ندارگاں انچو پیشداریت کہ وانوک وت کیچ  ءَ ￴ رؤت  ءُ ￶ سر بیت، شاھوکار  ءِ ￵ پسیلّ  ءِ ￵ کُنڈ کنڈ  ءَ ￴ گولیت، جوہ  ءِ ￵ آپ  ءَ ￴ گندیت، جنکّ کُش  ءِ ￵ گوٛرم  ءَ ￴ وسو  ءَ ￴ برہنگ  ءَ ￴ گندیت۔۔۔

یکّ ھبرے  ءَ ￴ کہ من  کمّو اجکّہ بوتاں اش اَت کہ اے گدار  ءَ ￴ اسلم دوستین  ءَ ￴ چو حنیف شریف  ءِ ￵ ڈول  ءَ ￴ مرچ  ءُ ￶ مسالہ اوں مان کتگ پہ ورنائیں وانوکاں۔ چو کہ وسو  ءِ ￵ امباز  ءَ ￴ بختیار  ءِ ￵ مارشتانی درشان انچو سما بیت گشئے پاؤلو کوہیلو  ءِ ￵ گدار ”یازدہ منٹ“  ءَ ￴ وانگ  ءَ ￴ ایں۔ یا وہدے جنکّ کُش  ءِ ￵ گوٛرم  ءِ ￵ لمب  ءَ ￴ فضو  ءُ ￶ وسو برہنگ بنت گڑا مردم  ءَ ￴ گمان بیت کہ حنیف شریف  ءِ ￵ آزمانکے وانگ  ءَ ￴ اِنت۔۔۔ اشاں ابید ”سیدک“  ءِ ￵ لاگ  ءِ ￵ کسّہ کہ چون مادیان  ءَ ￴ بالا بیت  ءُ ￶ اے ندارگ  ءَ ￴ گونڈل چون چار اَنت۔ (کسانی  ءَ ￴ ما وت اوں ہمے وڑیں ندارگ چار اِتگ اَنت، کچکّانی اے ڈولیں سرکپگ  ءُ ￶ ایرکپگ ہرکس  ءَ ￴ کسانی  ءَ ￴ دیستگ انت)۔۔۔ اشاں کسّہ عیب وار نہ بیت، بلئے منی ھیال  ءَ ￴ وسو  ءِ ￵ برہنگ کنگ  ءِ ￵ زلورت نہ اِنت، اگاں آئی  ءَ ￴ گوں پچّاں دور کتیں ہم کتگ ات ئِے￸، بس کسّہ ایمچو تامدار نہ بوتگ اَت۔

اسلم دوستین  ءِ ￵ اے گدار  ءُ ￶ سوتکال  ءِ ￵ نیام  ءَ ￴ یک فرقے کہ من مار اِتگ، آ  اش انت کہ سوتکال  ءِ تہا￵ کسّہ باز اَنت  ءُ ￶ ھبر کمّ اِنت، اِد  ءَ ￴ گپّ  ءُ ￶ ٹال باز اِنت  ءُ ￶ کسّہ کمّ اِنت۔

اسلم  ءِ ￵ ہما چیز کہ من  ءَ ￴ دوست بیت، آئی  ءِ ￵ زبان اِنت۔ آ زبان  ءَ ￴ بلد اِنت  ءُ ￶ اے ہند  ءِ ￵ گالوار  ءُ ￶ گالریچاں جوانی  ءَ ￴ زانت۔ زبانے شیرکن اِنت  ءُ ￶ وانوک  ءَ ￴ گوں وت بارت گوں۔

”شاھو کار  ءِ ￵ پسیلّ “  ءَ ￴کسے وانگ  ءَ ￴ بندات بہ کنت داں آسر نہ بیت یلہ نہ کت ئِے￸۔۔۔۔

ہمے کسّہ  ءِ ￵ زیباہی اِنت  ءُ ￶ ہمے اسلم دوستین  ءِ ￵ وانگ  ءِ ￵ نیمون اِنت۔