منیر احمد بادینی ءُ عطاء شاد ءِ نیام ءَ یک ھمرنگی یے است کہ ہر دو لبزانک ءَ سنگینیں چیزے سرپد بنت۔ عطا چوکہ شاعرے بوتگ ءُ آئی ءَ بلوچی شاعری ءَ را جتائیں رنگے داتگ ءُ چہ روایتی تب ءُ میل ءَ درکپگ ءِ جہد کتگ، اے جہد ءَ سوبین ہم بوتگ۔ منیر احمد بادینی ءَ بلوچی کسّہی لبزانک ءِ نہ تہنا روایتی تب ءِ مٹّ کنگ ءِ جہد کتگ بلکیں ہمنکا گدار ءُ آزمانک نبشتہ کتگ کہ اے سرجمیں دمگ ءَ ہچ کسّہ کار ءَ انگت اینچو نبشتہ کت نہ کتگ۔
باز نبشتہ کنگ ءِ یکّ جیڑہ یے اے بیت کہ نبشتہ کار زبان ءِ ھیال ءَ داشت نہ کنت ءُ باز رند ءَ یکّیں کسّہ ءَ بازیں وئیلے وار وار کئیت یا یکّیں ھبر وار وار بیت۔ اے دوئیں نزاوری منیر ءِ گوٛر ءَ ھم گندگ بنت۔ آئی ءِ کسّہاں چہ بگندئے چوشیں وانوک باز کمّ انت کہ آئی ءِ پنجاہ گدارے ونتگ۔ من وت اوں کساس ھشت یا دہ گدار ونتگ انت، بلئے ہمے کمّیں کسّہاں اوں من سما کتگ کہ آ یکّیں کسّہ ءَ باز ھبر رپیٹ کنت۔ دومی کارستاں گوں آمید کنت بلئے برے برے رد وارت ءُ جتائیں کسّہانی کارستاں یکّیں کار ءَ پرمان کنت۔ چوناہا کارست ءِ گر ءُ دار ءَ منیر سکّ بلد اِنت۔ من ءَ منیر ءِ کارست ساچی سکّ دوست بیت۔
ہمے درگت ءَ من ھبر گپت کہ تو اے کارست ساچی چہ کجا ھیل کتگ؟ چیا کہ مئے گیشتریں کسّہ کار کارست ساچی ءَ بے سوب بوتگ انت۔
منیر ءَ گشت کہ کارستانی ڈیلنگ ءِ رِد ءَ من چہ میکسم گورکی ءَ باز سان مند بوتگاں۔ آ کارستانی تہ ءَ ایر کپیت ءُ ہر کارست ءَ ہمائی ءِ ھساب ءَ ٹریٹ کنت۔ اسل ءَ کارست ءِ گوما آمید کنگ انچوش انت کہ کسّہ ءَ ہمے یکّیں چیز بے تام کت کنت ءُ کسّہ ءَ سرجمیں رنگے دات کنت۔ چوکہ یک کارستے شپانکے، اگاں شپانک بہ نندیت ءُ فلسفہ ءِ سر ءَ ھبر بہ کنت گڑا اے کسّہ کار ءِ بے سوبی انت۔ یا فلسفہ ءِ نودربرے بہ نندیت ءُ چو بازاری بچکّے ءَ ترپّلیں گپّ ءُ ٹال بہ کنت گڑا اے ڈولیں کارست گوں کسّہ ءَ دپ نہ ور اَنت۔
دومی من منیر ءَ چہ جست گپت کہ تو کسّہ ءِ تاب دیئگ ءَ بلدئے۔ بزاں کسّہ انچو کہ روان انت وانوک ءَ ہچ گُمان نہ بیت کہ کسّہ ڈول ءَ تاب کنت۔ وانوک دل ءَ دگہ ھبرے جیڑیت ءُ تئی کسّہ پدا دگہ دیمے سر ءُ شا کشّیت۔
آئی ءِ گشگ ہمیش ات کہ اے ہنر من بندات ءَ چہ کرشن چندر ءَ ھیل کتگ۔ کرشن چندر کسّہ ءِ لیس پلّیس دیئگ ءُ وانوک ءِ ہمبراہ کنگ ءُ ریپینگ ءَ بلد اِنت۔
من ھیران بوتاں کہ کرشن منی اوں دوستیں نبشتہ کارانی لڑ ءَ ہوار انت، آ منیر ءَ دوست بیت۔
دگہ ھبرے ءَ انگت من سما کتگ ات کہ منیر چہ فرانسیسی لبزانک ءُ پدا ھاس وجودی نبشتہ کاراں چہ باز سان مند اِنت۔ اے ھبر پیسر ءَ آئی ءَ وتی گشتانکے ءَ ہم منّ اِتگ ات کہ من ءَ کافکا ءُ کامیو سکّ دوست بنت۔ بلئے من ہمے ھبر تچک کنگ لوٹ ات۔ آئی ءِ گشگ ہمیش ات کہ من چہ دری جاوراں گیش وتی کارستانی اندری مارشتان ءَ بیان کنگ ءِ جہد کتگ ءُ اے ھبر راستے کہ من چہ کامیو ءُ کافکا ءَ باز سان زرتگ۔
وجودی نبشتہ کارانی ڈول ءَ منیر ءَ ہم گوں وتی کارستاں مزنیں تجربگے کتگ۔ پدا ھاس سیکس ءِ بابت ءَ آئی ءَ باز نبشتہ کتگ ءُ من اگاں بہ گشاں کہ ہما بنگپّ کہ آہانی سر ءَ پیسر ءَ بلوچ نبشتہ کاراں نبشتہ کنگ میار کتگ یا وَ ترس اِتگ بلئے منیر ءَ نبشتہ کتگ۔ البت بازیں کسّہاں ہمے یکّیں بنگپّ آئی ءَ ہوار گیتکگ کہ چریشی ءَ اے ڈولیں ویلانی تام شتگ۔ پدا اوں چو مزنیں کسّہ کارے ءَ آئی ءَ ہر کارستے ءِ سر ءَ نبشتگ۔ چو کہ شال ءِ گُلیں بازار اِنت۔ اے سیاسی گدارے ءُ اشی ءِ بابت ءَ آئی ءَ گشت کہ من چہ نجیب محفوظ ءِ ”شوگر سٹریٹ“ ءَ متاثر بوتگاں ءُ من گشتگ پرچا ہمے ڈولیں گدارے بلوچ سیاست ءِ پژدر ءَ نبشتہ مہ کناں۔ یا ہمے ڈولیں دگہ گدارے ”جیمڑی ءِ روکپت“ اِنت کہ اشی ءِ بابت ءَ آئی ءِ گشگ اِنت کہ برطانیہ ءِ شہبانک ءَ جیونی ءِ روکپت ءِ سر ءَ گدارے نبشتگ، من باز شوہاز کتگ بلئے من ءَ دست نہ کپتگ گڑا من ھیال کتگ کہ پرچا من وت ہمے بنگپّ ءِ سر ءَ نبشتہ مہ کناں۔ گڈّسر ءَ من قلم زرتگ ءُ جیمڑی ءِ روکپت ءِ سر ءَ کسّہے نبشتگ۔
ہمے ڈولیں یکّ گدارے ”شہکاڑیں شاری“ انت کہ آئی ءِ گشگ ءِ رِد ءَ آئی ءَ بلوچ ءِ آؤکیں دور ءِ پدریچ ءِ جیڑہانی بنگپّ ءَ نبشتگ کہ باندات ءِ بلوچ ءِ زندمان چو بیت۔
دومی ھبر کہ آئی پ گشت پہ کسّہ نویس ءَ الّمی انت آئی ءَ کسّہ باز وانگی انت ءُ کسّہ ءَ ہوار نفسیات ءُ فلسفہ ہم وانگی انت۔ اگاں کسے نفسیات ءَ سرپد مہ بیت آ گوں کارستاں آمید کت نہ کنت ءُ کسے فلسفہ ءَ مہ وانیت آ بنی آدم ءِ بنکّی جیڑہاں سرپد بوت نہ کنت گڑا نبشتہ چون کت کنت۔
دگہ ھبرے کہ منیر ءِ من ءَ دوست بوت آئی ءِ گشگ ات کہ نبشتہ کار ءِ کار نبشتہ کنگ اِنت وعظ کنگ نہ انت۔ آ مہلونک ءَ سر ءُ سوج مہ کنت کہ آ چون بہ کنت بلکیں آئی ءِ کار بنی آدم ءِ زند، جیڑہ ءُ جنجال، مرگ، مرگ ءَ پد ءِ زند، ترس ، بیمّ، ابرمی واھشت ءُ ایندگہ چیزانی بیان کنگ انت۔ اگاں کسّہ کارے بہ نندیت ءُ یک سیاسی لیکہ ءِ پلّہ مُرزی ءَ بہ کنت گڑا آ گوں کسّہ ءَ آمید کت نہ کنت۔
گڈّسر ءَ منیر ءِ گشگ ات کہ نوکیں دور ءِ نبشتہ کار ءَ سکّ باز وانگی انت۔ اگاں کسے ونت کت نہ کنت گڑا نبشتہ مہ کنت گہتر انت۔ چیا کہ لبزانک وتی جند ءِ درجنگ انت۔کسے اگاں پہ نام نبشتہ کنت یا اے واست ءَ نبشتہ کنت کہ مہلونک من ءَ بزانت، آ بگندئے نام بہ کپیت بلئے جوانیں نبشتہ کارے بوت نہ کنت۔
من کہ ھبر گپت آئی ءَ گشت من سرجمی ءَ 180 کتاب نبشتہ کتگ کہ اشانی تہا انگت بازینے چاپ نہ بوتگ۔ انگریزی ءَ ہم کساس شش، ہفت گدار نبشتگ ءُ ہمے منی زند ءِ مڈّی انت۔ مروچاں چمّاں جواب داتگ بلئے دل ءَ انگت بازیں کسّہے کئیت ءُ منی دل کشّیت کہ من نبشتہ بہ کناں ، کت نہ کناں۔ البت منی واہگ انت کہ ہمے چیزاں ریکارڈ بہ کناں۔۔۔
منیر احمد بادینی بلوچی کسّہی لبزانک ءِ مزنیں نامے ءُ آئی ءِ کسّہاں زبان ءُ سیاھگ ءِ ردیاں ابید ہم بلوچی لبزانک ءَ را مزنیں گنج ءُ مڈّی یے بکشاتگ ءُ نوکیں تب ءُ میلے رواج داتگ۔
(اے گلگدارے نہ انت بلکیں لہتیں جست اتنت کہ منی دل ءَ اتنت ءُ من چہ بادینی ءَ جست گپت انت، آئی ءَ وتی ھبر کت انت)
No comments:
Post a Comment