آجوئی: زند ءِکسّہ کیٹ چوپن/شوہاز

 

بلوچی: عبداللہ شوہاز

دنیا ءَ یک رندے سہدارے ودی بوت۔ انچو کہ چمّے پچ کت انت تہ دیست  ئِے کہ منی چپّ ءُ چاگرد ءَ دیوال انت۔آئی ءِ دیما سیم ءِ ٹٹے ات کہ چمد ءَ گوات ءُ روژنائی اتک۔ چیا کہ سہدار کبسے ءَ ودی بوتگ ات۔

آ پہمیانیں زورے ءِ چیردستی ءَ رُستگ ءُ مزن بوتگ ات۔ آ گوں زور ءُ زیباہی ءَ رُستگ ات۔ ہر وھدے کہ شدیک بوت ورگے رست۔ تنّگ کہ بوت پہ آئی ءَ آپ اتک ءُ آئی ءَ را  کاہ ءُ بوچّانی چیرگیجے دیئگ بوتگ ات ، ہردیں کہ واب ءَ گپت ہمیشی ءِ سر ءَ وپت۔ آئی ءَ را روچ ءِ سر ءَ گردگ ءُ وتی شوکیں پادانی چٹّگ وش بوت۔ آئی ءَ پہ ستک جیڑ اِت کہ روچ تہنا پہ ہمائی ءِ لوگ ءِ روژنا کنگ ءَ جوڑ بوتگ۔ 

یک روچے آئی ءَ کہ چہ گراں  وابی ءَ بست کت، دیست  ئِے داں کبس ءِ دروازگ پچ اِنت: کبس ءِ دپ ردی ءَ بتکگ ات۔ چہ اجکّہی ءُ ترس ءَ آ کنڈے ءَ نزّ کرّ اِت ءُ نشت۔ پدا وش وش ءَ دروازگ ءِ نیمگ ءَ شت۔ آ ہما نہ دیستگیں ترس ءَ انگیراں کتگ ات، دل ءَ ات  ئِے کہ دروازگ ءَ بنداں بلئے دستاں نہ گپت۔ پدا چہ دروازگ ءَ سرے کشّ ات دانکہ آزمان ءِ شاھگانی ءُ مزنی ءَ بہ گندیت۔

آ وتی بنجل ءَ واتر بوت بلئے پہ وپسگ ءَ نیاتک، آ عجبیں کیفے ءَ چاڑ اَت۔ آ یکتاب ءَ پچیں دروازگ ءِ دپ ءَ شت ءُ اتک ءُ ہمک رند ءَ آئی ءَ روژنائی شرتریں وڑے ءَ دیست۔

یک رندے پدا آ روژنائی ءِ برانزاں جانشود بوت ءُ اوشتات؛ آئی ءَ سارتیں گینّے کشّ اِت ءُ گشئے آئی ءَ را کسے ءَ ٹٹاتگ ءُ بستگ ات ءُ آ ہمے ڈول ءَ روان بوت۔

آ پہ گنوکی تچان ءُ روان بوت ءُ اے گپّ ءِ سدّ ءَ نہ ات کہ وت ءَ را ٹپّی کنگ ءَ اِنت ءُ آئی ءِ مود رچگ ءَ انت۔ ہرچی ءَ چاران ءَ دست جنان ءُ بو چنان ات۔ دانکہ شت ءُ تہلیں آپ ءِ تلاوگے دپ جت، دل ءَ گشت  ئِے بلکیں وشّ اِنت۔

آ گژنگ ات، بلئے نوں آئی ءَ ورگ وت شوہازگی ات ءُ پرے کار ءَ مزنیں جہد ءُ جکانسری یے پکار اَت۔ نہ بوت کہ آ آپ ءَ سر بہ بیت ساری ءَ پاداں جواب دات۔ نکّے ھشک ات، بلئے پدا اوں آ گل اَت۔

ہمے ڈول ءَ آئی ءِ زند گوں پٹّ ءُ پول ءُ شادمانی ءُ واری ءَ گوٛست۔ ہما دروازگ کہ پچ بوتگ ات، انگت ءَ پچ انت بلئے کبس ءَ نوں کس نیست۔