ابیتکیں ”گدان“

 

گیشتریں عرب ملکاں نشتگیں عربانی تب ءُ میل ءُ زندمان یک ڈول اِنت۔ فلسطینیانی سر پہ در اِنت کہ آ وتی پجّار ءِ جنگ ءَ انت ءُ وتی سرڈگار ءِ پہازگ ءَ گر ءُ چیلّ انت۔ آ دگہ ھبرے کہ فلسطین ءُ اسرائیل ءِ راجدپتری جیڑہ چے اِنت، بلئے ایندگہ گیشتریں عربانی تب یک ڈول اِنت۔ چہ زمانگاں عیاش، ترند تب، وت سر ءُ قبائلی چاگرد ءَ نندوکیں مردم انت۔ بلئے زیکّیں عرب چہ مرچیگ ءَ باز جتا بوتت انت ءُ نوں عرب آ نہ انت کہ سد سال پیسر بوتگ انت۔ ھاس اسلام ءِ بنجل ءُ سعودی عرب۔

سعودی شاہی کہول ءِ سر ءَ نبشتگیں جین پی۔سیزن ءِ دو گدار The princess  ءُ The daughters of Arabia کہ ونت انت اشانی بازیں چیر ءُ اندریں رھبند ءُ رازاں چہ آشنا بوتاں۔ ہمے عرب کہ دنیا ءِ سیر تریں ملکاں چہ یکّے کہ وتی منّ ءَ اسلام ءِ بنجل انت، اشی چاگرد ءِ تہ ءُ گوکی جیڑہ ءُ جنجال ءُ شاہی کہول ءِ عیاشیاں اگاں کسے زانگ لوٹیت، گڑا سیزن ءِ ہمے گداراں الّم بہ وانیت۔ کسّہ وَ الّم نہ انت کہ سد در سد راست بہ بیت بلئے پدا اوں کسّہ ابید ءِ بنگپّ ءُ چاگردی جیڑہاں سرجم نہ بیت۔

اے وَ مرچیگیں عربانی کسّہ انت بلئے مرچیگ ءَ چہ سد سال پیسر ءِ عرب کجام وھد ءُ جاوراں گوٛستگ انت ءُ چے ڈولیں زندے گوازینتگ اش، اے بنگپّ ءِ سر ءَ اوں بازیں کسّہ یے نویسگ بوتگ۔ ھاس عربانی کرّ ءَ جنین ءِ بستار چو جناورے ءَ بوتگ ءُ جنین یا جنک ءَ را مال ءُ مڈّی یے ءَ گیش ہچ بستارے نہ بوتگ۔ چو کہ بازیں بلوچ ٹکّاں ہمے رواج بوتگ ءُ داں ھدّے ءَ انگت است ات اگاں بلوچ راجی جنز ءَ جنینان ءَ اے موہ مہ داتیں کہ آ راجکاری ءِ پڑ ءَ بیا انت، بگندئے بلوچ جنین اوں  انگت عرب جنینانی ڈول ءَ چو پس ءُ گوکاں زند گوازینگ ءَ اِتنت۔

عرب چاگرد ءَ ءُ ھاس مصر ءِ پژدر ءَ میرال طحاوی ءِ گدار ”گدان“ وانگ کرزیت۔ گدار ءِ کسّہ ءِ سر ءَ رندتر ءَ ھبر کن ایں کہ اشی ءَ من ءَ سکّ ابیتک کت، بلئے گدار کہ چہ انگریزی ءَ اجمل کمال ءَ اردو ءَ رجانک کتگ، چرے رجانک ءَ من ءَ چیزے سما بوت کہ اردو زبان ءِ دامن سکّ لکّ اِنت۔ اینچو ادارہ ءُ اینچو زبان زانت ءِ بوہگ ءَ ابید ھم اردو بازیں چیزاں درشان کت نہ کنت، اگاں ہمے گدار بلوچے ءَ تچک ءَ چہ عربی ءَ رجانک کتیں دہ سری گہتر بوتگ ات۔ من ءَ سما بوت کہ بلوچی زبان سکّیں شاھگانیں زبانے، چیا کہ بلوچ ءِ گوٛر ءَ تیاب است، کوہ ءُ کور است، سبزگ ءُ ڈگار است ءُ کپتگیں پٹّ ءُ میدان ءُ ریگزار ھم است، ہمے ھاتر ءَ بلوچی ءِ لبزانی زِر بے گواز اِنت۔ آ دگہ ھبرے کہ ایردستی ءِ ھوپ ءَ مارا گپتگ ءُ نوکیں دور ءِ گال ءُ گالبند مئے گوٛر ءَ نیست انت ءُ پریشی ءَ ما انگریزی ءُ اردو ءِ چمدار ایں۔

ھیر گدار ءِ رجانک شوک انت ءُ اردو ءِ ھساب ءَ بے مٹّ اِنت، بلئے اگاں ہمے کسّہ ءِ جند ہما زبان ءَ کہ نویسگ بوتگ، کسے ءَ ونت کتیں بگندئے وانوک ءِ مارشت اے نہ بوتگ اتنت۔

گدار ءِ کسّہ مصر ءِ بدوہانی سر ءَ اِنت کہ آ وتی زند ءَ چون گوازین انت۔ بدوہانی کار ءُ کسب، کہول ءِ راہ ءُ رھبند، جنینانی چاگردی بستار، بدوہانی کار ءُ روزگار ءُ ریگزار ءَ زند گوازینگ ءِ وڑ ءُ ڈول درس کسّہ ءَ چاگرد کتگ انت، بلئے اسل جیڑہ کسّہ ءِ بنجاہی کارست فاطمہ ئیگ انت۔ 

فاطمہ کسانیں جنکے کہ بدو یے ءِ لوگ ءَ ودی بیت ءُ وتی پت ءِ چارمی جنک اِنت۔ آئی ءِ مات ءَ بچکّیں چکّ نہ بیت، ہر رندے کہ بچکّے کاریت بچکّ مِر اَنت ءُ جنک زندگ بنت۔ ہمے واست ءَ فاطمہ ءِ پت ءُ بلّک ءَ آئی ءِ مات ءِ سر ءَ سکّ زہر کئیت۔ بلّک پمشکا وتی نشار ءِ سر ءَ زہر اِنت کہ آئی ءِ بچکّیں چکّ پشت نہ کپ انت، یکتاب ءَ وتی بچّ ءَ را گشیت کہ اے جن ءَ بہ کش ءُ گپّ دو نہ بیت نشار ءَ گوں دعا ءُ زاہاں مان بندیت۔

اد ءَ بدوہانی گوٛر ءَ جنک ءِ بستر پیش دارگ بوتگ کہ آہان ءَ جنکانی سر ءَ چنچو بد کئیت۔ جنک آہانی نزّ ءَ ابید چہ بنّامی ءُ رزوائی ءَ وتی کہول ءَ ہچ دات نہ کن انت، پمشکا جنک انچو کہ نوک جنین بنت اوّلی کار ہمے بیت کہ کسے گواجارے بیاریت ءُ آ ہمے جنجال ءَ چہ وتی سر ءَ بہ گیج انت۔ چو کہ فاطمہ ءِ بلّک گشیت منی جنک کہ پیدا بوتگ انت، من دعا کتگ کہ بہ مِر اَنت، آ مرتگ انت، بلئے اسل ءَ جنک وت نہ مرتگ انت، بلّک پ گٹّ ءَ گپتگ ءُ کُشتگ انت۔ ہمے ڈول ءَ فاطمہ ءِ مستریں گوہار ریحانہ ءُ فوز انچو کہ جنینی ءَ مانترّ اَنت، بلّک پتے ءُ چکّے زامات کنت ءُ نماسگاں سور دنت۔ کسانیں جنکے پیریں مردے ءَ دیئگ بیت ءُ دومی گوہار ہمے پیرمرد ءِ چکّ ءَ دیئگ بیت۔ بلئے کسّہ ءِ بنجاہی ھیال بدو جنیانی جاورانی بیان کنگ نہ اِنت بلکیں ہمے جاوراں فاطمہ ءِ کارست ءِ پیش دارگ اِنت کہ چوشیں بے سر ءُ پادیں دود ءُ رسمانی سانکلاں انگیر کتگیں چاگردے ءَ یاگی ئیں ارواہ یے چون سر ءَ کشّیت۔

فاطمہ ہچ کسّ ءَ مان نیاریت۔ آئی ءِ مات سجّہیں روچ ءَ وتی کوٹی ءَ نشتگ ءُ چوداں در نئیت ءُ ہمود ءَ گریت ءُ زار جنت۔ پت شکار ءَ رؤت ءُ ماہانی ماہ گار بیت، یا وتی مالانی چراگجاہاں رؤت ءُ ہمانگو سیادانی نیمگ ءَ وانڈہ اِنت۔ فاطمہ بلّک ءَ بئے نہ کنت ءُ چہ کسانی ءَ ہرچی کہ آئی ءِ دل لوٹیت ہما ڈول کنت۔ بلّک فاطمہ ءِ سر ءَ سکّ زہر اِنت ءُ ہر روچ وتی چکّ ءَ را گشیت کہ اشی ءَ بہ کُش کہ اے مارا دگہ ننگے دنت۔

بلئے فاطمہ انگ کہ یاگی اِنت۔ کمّو مزن بیت، درچکانی سر ءَ سر کپیت۔ لوگ ءَ ڈنّ درکئیت ءُ این نامیں جنینے ءِ گوما ہر روچ رؤت ءُ دیوان کنت۔ این پولکارے ءُ بدوہانی چاگرد ءِ سر ءَ پٹّ ءُ پول ءَ انت۔ دگہ سرانوئیں کہولے ءَ گوں نند ءُ پاد کنت، کاردار ءُ گلاماں گوں ھمنیاد بیت۔ شپ ءَ وتی مولد ءِ کٹّ ءَ رؤت ءُ وپسیت۔ ہمے یلہ چری ءَ دو رند ءَ آئی ءِ پاد پُرشیت ءُ دومی رند ءَ پاد انچو ریش بیت کہ سڑیت ءُ گڈّی ءَ ڈاکٹر پاد ءِ برّیت، بلئے گوں یکّیں پاد ءَ فاطمہ انگت ءَ پدا نہ بیت۔ آئی ءِ واھگ ہمیش اِنت کہ چرے بندیں کمپان ءَ کہ اد ءَ زندگی ءِ بانزل چو مُرگے ءَ چتگ انت ءُ ژند ءُ پند اِنت کپتگ، آ چداں در بہ کپیت، ریگزاراں بہ رؤت، کوہاں سری بہ بیت، گوں سرانوہاں ھمبراہ بہ بیت ءُ گوں کارواناں ھمسفر بہ بیت، بلئے آئی ءِ دست نہ رسیت۔

پت چہ کسانی ءَ فاطمہ ءَ سکّ دوست داریت ءُ آئی ءِ ہر وڑیں واھشتاں پورا کنت، بلئے ہمے چاگرد ءَ آ انچو دمتوس بیت کہ ابید چہ وتی جند ءِ ساچ اِتگیں ھیالی دنیا ءَ گوں آئی ءَ دگہ ہچ پشت نہ کپیت۔ 

آ پت ءِ لاڈک اِنت، بلئے مات کہ مریت پت دگہ سورے کنت، پدا اے جن ہ سہناں دنت ءُ سیمی جن ءَ گیپت ءُ لوگ ءَ کاریت۔ فاطمہ ءِ گوہارو ءَ کہ یک روچے پت گشیت: ”سموات منی شہزادگ، منی جان“ نوں فاطمہ زانت کہ پہ من ہچ پشت نہ کپتگ۔ آ ھم چو مات ءَ وتی جتائیں کڈّک ءَ گوں پیریں مولد ءَ کپیت ءُ نوں لٹّ ءَ ھم دور دنت ءُ گوں یکیں پاد ءَ کون کنز کنت ءُ گردیت۔ 

فاطمہ بدوہانی دمتوسیں چاگرد ءَ جنینانی آجوئی ءِ چیدگ انت۔ آئی ءِ دنیا ہمے کمپان انت ءُ وتی ساچ اِتگیں واب ءُ کسّہ انت۔ ہما کاراں کہ آ کت نہ کنت وتی ھیالاں وت نشتگ کسّہ ساچیت ءُ پدا ہمے کسّہاں برے گوں وتی مولد ءَ کاریت ءُ برے گوں این ءَ کاریت۔ ہمے کسّہانی نیام ءَ آ وتی جند ءَ ھیال کنت ءُ ہمیشانی چاگرد ءَ ردیت ءُ مزن بیت، بلئے کسّہ بس ھیالے ءُ راستی بندیں کمپان انت کہ ہود ءَ زندگی دمتوس اِنت۔

اے سکّیں ابیتکیں کسّہ یے ءُ کسّہ ءَ مارشتانی در انگازی انچو گوں نازرکی ءَ بوتگ کہ برے برے مردم ءَ فاطمہ ءِ سر ءَ گریوگ کئیت۔ بلئے پدا کہ چمّاں ما وتی چاگرد ءَ شانک دئیں تہ مئے جاور چہ فاطمہ ءَ ھم گنتر اَنت۔ باریں روچے چنچو جن جنوزام بیت، چنچو ماتانی تاسپیں بچّ بیگواہ بنت، چنچو فاطمہ زنداناں بندیگ بیت ءُ واہ ءُ پریات کنت ءُ روچے ما چنچو جون گوں ھالوہاں سالونک کن ایں۔ پہ ما نہ چو بدوہاں رسم ءُ دودان ءَ بستارے است ءُ نہ کہ مئے زند ءَ۔۔۔۔۔۔۔ مئے گدان چہ فاطمہ ءِ گدان ءَ ابیتک تر اِنت۔